تـــــــروند

Рамезон

Рамезон моҳи дуо ва ъибодат, шабҳои қадр ва шаҳодати Али (ъ) дар меҳроб аст.

Шаби қадр шабист ки борони раҳмати елоҳи бар ҳамагон миборад ва сабаби омурзеши гуноҳон мишавад, то он ҳадд ки дар ҳадиси аз пайомбари худо михоним: " ҳаркас шаби қадрро зинда бедорад, муъмен бошад ва ба рўзи ҷазо еътақод дошта  бошад, тамоми гуноҳонаш омурзида мишавад."  

Сурўдаи аз ҳофиз ки гумон миравад дар он ба зарбат хурдани Али (ъ) дар меҳроб дорад

Нуктаи дилкаш багўйам холи он маҳрў бубин

Ъқлу ҷонро бастаи занҷири он гисў бубин

Ҳалқаи зулфаш тамошохони боди сабост

Ҷони сад соҳиб дил онҷо бастаи як мў бубин

Онки ман дар ҷустуҷўйаш аз херад бирўн шудам

Кас надидасту набинад мелаш, аз ҳар сў бубин

Ҳофиз ар дар гўшаи меҳроб ў нолад равост

Ай насиҳатгў худоро он хами абрў бубин.

رمضان ماه عبادت، شب هاي قدر و شهادت علي (ع) در محراب است.

شب قدر شبي است كه باران رحمت الهي بر همگان مي بارد و سبب آمرزش گناهان مي شود، تا آن حد كه در حديثي از پيامبر خدا(ص) مي خوانيم: «هركس شب قدر را زنده بدارد، مؤمن باشد و به روز جزا اعتقاد داشته باشد، تمام گناهانش آمرزيده مي شود.»

سروده اي از حافظ كه گمان مي رود در آن نظر به ضربت خوردن علي عليه السلام در محراب دارد

نكته اي دلكش بگويم خال آن مهرو ببين
عقل و جان را بسته زنجير آن گيسو ببين
حلقه زلفش تماشاخانه باد صباست
جان صد صاحبدل آنجا بسته يك مو ببين
آن كه من در جستجويش از خرد بيرون شدم
كس نديد است و نبيند مثلش، از هر سو ببين
حافظ ار در گوشه محراب او نالد رواست
اي نصيحت گو خدا را آن خم ابرو ببين