چرا زبان فارسی را دوست دارم؟

чаро зaбони форси ро дўст дорам?

посухи ман ба каси ки аз ман мипурсад зaбони форси ро чаро дўст дори, чи митавонад бошад? Нахуст мибойад багўйам дўст доштан, лафзи муносеби баройи ин делбастаги нист ва ба ҷойи он беҳтар аст аз ьшқ варзидан естефода кунам.

Аммо чаро ба забони  форси ьшқ  миварзам? Посухи ман ин аст ки забони  форси на фақат маро ба форси забонони ҷаҳон ва эрониони муосер ва ҳамватанонам пайванд мидаҳад ва мавҷеби ҳамдили ва ҳамзабонии ман бо онон мишавад ки маро бо гузаштаҳо низ ҳамроҳ ва ҳамнаво ва ҳамовоз мисозад.

Ба кумаки забони  форси митавонам пойи сухани донешмандан ва ҳакимони беншинам ки дар тўли қарнҳойи гузашта, суханони ьоламона ва ҳикматомизи худ ро ба  забони  форси байон карда ва ба йодгор гузоштаанд.

Бо забони  форси митавонам андарзи устодони ахлоқ ро бешнавам. Ҳамчунин митавонам бо фаҳми маьориф ва муноҷоти муьманон ва ьорифони бузург, дил ба онон бесепорам ва ба маьбўд ва маҳбўби онон имон биоварам ва бо ў розу ниоз кунам.

Ори, ба забони  форси ьшқ миварзам чун бо донестани ин забон митавонам еҳсосот ва афкори эронион ва форси забонони дирўз ва емрўз ро дарк кунам ва дар ғамҳо ва шодиҳо ва бимҳо ва умидҳои онон шарик шавам ва ҳамчун онон ба ончи дўст доштаанд, миҳр беварзам ва ончи ро душман мишенохтаанд, душман бедорам.

Ин забони  форсист ки ба ман тавонои ва фурсат мидаҳад то таронаҳои ро ки модарон дар шабҳо дар канори бестар ва болини кўдакони худ михондаанд, бeшнавам ва насими миҳрубони лолоии онҳо ро, монанди пари латиф ки бар гўнаии ман кашида мишуд, ламс кунам. Бо забони форси бо занони шоликор дар шолизорҳоии миҳанам ҳамгом ва ҳамдаст бошам, бо паҳлоавонон дар варзeшхонаҳо шоҳнома бeхонам ва пой бекўбам.

забони форси, мўсиқии дилнавозист ки як ьумр дар гўши ман хонда шуда ва дилам ро ба ваҷд овардааст. Ин забон ба чешмандози сарзамини ман вусьат мидаҳад ва маро аз марзҳоии емрўз фаротар мибарад ва бо мардумони чин, ҳенд, покистон, тоҷикестон ва афғонестон ягона мисозад. Еҳсос микунам ки ҳарҷо форси забони бўда ва ҳаст, ҳамонҷо ватани манаст, балка хонаии манаст.

Бо забони форси, эрони мишавам ва эрони мимонам. Ҳарчи ин забон ро биштар михонам ва беҳтар мифаҳмам, эронитар мишавам. Забони форси, ришаист ки бо он бо хоки ватанам баста шудаам ва фарҳанги сарзамини худ ро бо ин риша аз хок мимакам ва бо он зинда мимонам ва мирўйам ва миболам ва гул мидаҳам ва гул микунам.

Ори, инчунин аст ки ҳар вақт назм ва носри дилпазир ва ширин ва уствор ба ин забон миханам ва мишанавам, шодумон мишавам ва забон ба таҳсин мигушойам ва ҳаргоҳ мибинам забон йо хатти форси, хор шуда ва хадша ва хатари бар он ворид омада, ғамгин ва талхком мишавам. Ҳикойати ман ва забони форси ҳамонаст ки шоьир гуфтааст:

Гар барканам дил аз туву бардорам аз ту миҳр

Он миҳр бар ки афканам вон дил куҷо барам.

                                                                                                Ғуломали ҳаддоди одил

 

رمضان

Рамезон

طاعات و عبادات قبول

 

عيد سعيد فطر بر همه مسلمانان مبارك

 

Рамезон моҳи дуо ва ъибодат, шабҳои қадр ва шаҳодати Али (ъ) дар меҳроб аст.

   

Шаби қадр шабист ки борони раҳмати елоҳи бар ҳамагон миборад ва сабаби омурзеши гуноҳон мишавад, то он ҳадд ки дар ҳадиси аз пайомбари худо михоним: " ҳаркас шаби қадрро зинда бедорад, муъмен бошад ва ба рўзи ҷазо еътақод дошта  бошад, тамоми гуноҳонаш омурзида мишавад."  

  

Сурўдаи аз ҳофиз ки гумон миравад дар он ба зарбат хурдани Али (ъ) дар меҳроб дорад

 

Нуктаи дилкаш багўйам холи он маҳрў бубин

Ъқлу ҷонро бастаи занҷири он гисў бубин

Ҳалқаи зулфаш тамошохони боди сабост

Ҷони сад соҳиб дил онҷо бастаи як мў бубин

Онки ман дар ҷустуҷўйаш аз херад бирўн шудам

Кас надидасту набинад мелаш, аз ҳар сў бубин

Ҳофиз ар дар гўшаи меҳроб ў нолад равост

Ай насиҳатгў худоро он хами абрў бубин.

 

رمضان ماه عبادت، شب هاي قدر و شهادت علي (ع) در محراب است.

 

شب قدر شبي است كه باران رحمت الهي بر همگان مي بارد و سبب آمرزش گناهان مي شود، تا آن حد كه در حديثي از پيامبر خدا(ص) مي خوانيم: «هركس شب قدر را زنده بدارد، مؤمن باشد و به روز جزا اعتقاد داشته باشد، تمام گناهانش آمرزيده مي شود.»

 

سروده اي از حافظ كه گمان مي رود در آن نظر به ضربت خوردن علي عليه السلام در محراب دارد

 

نكته اي دلكش بگويم خال آن مهرو ببين
عقل و جان را بسته زنجير آن گيسو ببين
حلقه زلفش تماشاخانه باد صباست
جان صد صاحبدل آنجا بسته يك مو ببين
آن كه من در جستجويش از خرد بيرون شدم
كس نديد است و نبيند مثلش، از هر سو ببين
حافظ ار در گوشه محراب او نالد رواست
اي نصيحت گو خدا را آن خم ابرو ببين 

همه رنگها را دوست دارم

ҳамаи рангҳоро дўст дорам

 

Рангҳоро бо негоҳи мирпарвар дўст дорам Аз яки то бигзарам, он ранги дигар дўст дорам Зардро дар хеш хеши поиз, наҷво микунам ман Сурхро бар ғунчаи лабҳои дилбар дўст дорам Аз сиоҳи нист болотар, худо ро ҳич ранги Дар шаби чешмони ў тасвири ахтар дўст дорам Чешмам аз оби пур асту об гел кардан  надонам Осемону ҳавзу дарйоро баробар дўст дорам Қаҳваиро ҳам ки хушранг аст бар кўҳи хиоли Хоса дар наққошии як тифли худсар дўст дорам Сабзро дар сабзии он сарв қомат мишеносам Рақси пичакро ба герди ў мукаррар дўст дорам Ранги орому латифу мирубони сўратиро Чун ба рўйи хўби ў созам мусаввар дўст дорам Ман сафири сулҳи меллатҳо, сапиди сода дилро Ҳамчу коғазҳои би хат, сад кабўтар дўст дорам Рангҳоро ошиқам, ликан бўд якранги ай дил Хуштарин ранги ки дар эҳсоси модар дўст дорам Афсар фозели шаҳрбобаки

رنگ ها را با نگاهي مهر پرور دوست دارم از يكي تا بگذرم، آن رنگ ديگر را دوست دارم زرد را در خش خش پاييز، نجوا مي كنم من سرخ را بر غنچه لبهاي دلبر دوست دارم از سياهي نيست بالاتر، خدارا هيچ رنگي در شب چشمان او تصوير اختر دوست دارم چشمم از آبي پر است و آب گل كردن ندانم آسمان و حوض و دريا را برابر دوست دارم قهوه اي را هم كه خوشرنگ است بر كوهي خيالي خاصه در نقاشي يك طفل خودسر دوست دارم سبز را در سبزي آن سرو قامت مي شناسم رقص پيچك را به گرد او مكرر دوست دارم رنگ آرام و لطيف و مهربان صورتي را چون بروي خوب او سازم مصور دوست دارم من سفير صلح ملتها، سپيد ساده دل را همچو كاغذهاي بي خط، صد كبوتر دوست دارم رنگ ها را عاشقم، ليكن بود يكرنگي اي دل خوشترين رنگي كه در احساس مادر دوست دارم افسر فاضلي شهربابكي

 

بزرگداشت رودکی

Дар Суғд рӯзи Рӯдакӣ таҷлил карда шуд

ризи 22 сентябр дар маркази маъмурии вилояти Суғд, шаҳри Хуҷанд, рӯзи бузургдошти асосгузори адабиёти форсу тоҷик Абуабдулло Рӯдакӣ бошукӯҳу шаҳомати хоса ҷашн гирифта шуд.

Таҷлили ин ҷашн дар маркази шаҳр баргузор гардид, ки дар он адабиётшиносон, шоирон, намояндагони ҳукуматҳои шаҳриву вилоятӣ, донишҷӯён ва мактаббачагон иштирок намуданд.

Профессори Донишгоҳи давлатии Хуҷанд Абдуманнон Насриддинов иштирокчиёнро табрик намуда дар бораи меросими Рӯдакӣ маърӯза намуд. Дар ин ҷашн шеърҳои Рӯдакӣ қироат карда шуданд.

Бояд зикр намуд, ки соли 2008 Тоҷикистон 1150солагии шоирро ҷашн мегирад. Дар робита бо ин дар шаҳри Хуҷанд наздикии бинои мақомоти иҷроияи ҳукумати давлатии вилояти Суғд ҳайкали Рӯдакӣ гузошта мешавад.

بزرگداشت رودكي در ولايت سغد

 

روز 22 سپتامبر در مركز شهرداري شهر خجند، ولايت سغد، روز بزرگداشت بنيانگذار ادبيات فارسي ابوعبدالله رودكي با شكوه تمام برگزار شد.

اين مراسم در مركز شهر برگزار گرديد كه در آن ادبيات شناسان، مسئولان شهر و نمايندگان حكومتي،  دانشجويان و دانش آموزان شركت نمودند.

پروفسور دانشگاه دانشگاه دولتي خجند، عبدالمنان نصرالدينف  سخنراني نموده و  مقدم شركت كنندگان را گرامي داشت.

دولت تاجيكستان سال 2008 را به عنوان 1150 سالگشت شاعر را جشن مي گيرد. در همين رابطه در شهر خجند نزديك بناي دولتي ولايت سغد مجسمه رودكي نصب مي گردد.